1990’ların başında ICSI’nin sunulması ile yardımcı üreme teknikleri bazı önemli kilometre taşlarını katetti.
- 1994 Testis veya epididimisten alman sperm hücreleri ile in vitro fertilizasyon uygulandı ve gebelik sağlandı
- 1997 Blastosist transferi
- 1998 Oositler arasında mitokondri transferi
- 2001 Tek embriyo transferi
- 2004 Donmuş yumurtalık dokusundan elde edilmiş yumurta kullanılarak oluşturulan embriyolarla yapılan ilk gebelik
1990’lardaki yardımcı üreme sonuçlarındaki ilerlemelerin sabit olduğu gösterilse de yıldan yıla, ülkeden ülkeye olan değişiklikler kesin sonuçların kaydedilmesini güçleştirmiştir. Bununla birlikte bir çok rapor yerleştirilen embriyo başına gebelik oranın 1995’te %22 iken 2000 yılında bu oranın %31 olduğunu göstermiştir. Bazı kişisel gruplar bu oranı %40 ve üzerinde göstermiştir.
Geçtiğimiz yıllar içindeki ilerleme yavaş oldu. 1990’lardaki problemler aynı oranlarda kaldı. Yüksek gebelik kayıpları (%25) ve çoğul gebelik sıklığında yükseklik (%25-40). Bugün tüp bebekte esas amaç çoğul gebelikten kaçınılması yönündedir. Günümüzde bazı ülkelerde mevzuata göre transfer edilen embriyo sayısı iki ya da birle sınırlandırıldı.
Geçtiğimiz yıllarda bazı çalışmalar ICSI ya da tüp bebek ile meydana gelen bebeklerde malformasyon ya da gelişimsel anomali görülmesinde risk artışı olduğunu gösterdi. Bu riskler muhtemelen yumurtlatma, labaratuvar işlemleri ya da infertilitenin kendisi ile ilgilidir. Bunun nedeninin aydınlatılması için çalışmalara gereksinim vardır. Bazı çalışmalarda infertilitenin kendisinin risk artışı olduğu savunulmuştur.
21. yüzyılda yeni üreme teknolojileri genetiğin gelişmesini sağladı. Kromozomal olarak ve tek gen hastalığının immunoassay teknolojisi ile tanısı ve işlemden geçerek elde edilen embriyoların yerleştirilmesi mümkün hale gelmiştir. Ancak bu gelişmeler embriyoların cinsiyet ve genetik karakterlerini seçme yeteneği “dizayn bebekleri” korkusunu oluşturmaktadır.
İskoçya’da 1996 yılında koyun Dolly’nin doğumundan sonra klonlama patlamıştır. İnsan embriyonik kök hücrelerinin nakli, Parkinson ve diyabet gibi hastalıkların tedavisi için büyük umut vermektedir. Aynı zamanda, kök hücre biyolojisindeki gelişmeler de infertilitenin, yerleştirme hatasının ve genetik kopyalamanın daha iyi anlaşılmasını sağlayacaktır. Her ne kadar Jinekologlar da bu araştırmada yer alabilseler de bilim adamları ve genetik uzmanlarının elindedir.
