Yardımla üreme teknikleri kullanılarak 1978 yılında elde edilen ilk gebelikten sonra infertilite tedavisi çok hızla kabuk değiştirdi. İnfertilite ortalama her altı çiftten birinin sorunudur. Yardımlı üreme tekniklerindeki gelişmelerle başarı oranlarının artması infertilite sorunu ile boğuşan çiftleri de ümitlendirmiştir.
İnfertilite tedavisinin başarı oranlarını etkileyen pek çok önemli faktör vardır. Bu faktörler arasında;
- Anne adayının yaşı
- İnfertilitenin nedeni
- Bireysel tedavi gereksinimi
- Uygulanan ilaç ve ilacın dozu
- Önceki tedavi denemeleri
- Yumurtalıkta aşırı uyarılma yaşanmış olması
- Çoğul gebelikler
- Düşük
- Erken doğum
- Sperm hazırlama kalitesi
- Uygulayıcı doktorun bilgi ve becerisi
sayılabilir.
Çoğul gebeliklerin canlı bebek oranlarını ciddi şekilde düşürmesi nedeniyle gerek yasal gerek etik düzenlemelerle tüp bebek yönteminde transfer edilen embriyo sayısı kısıtlanmıştır. Bu kısıtlamaların gebelik oranlarında dşüşe neden olmaması için belli standardizasyonlara uyulması gerekliliği ortaya çıkmıştır. Ancak bu da farklı bir problemi doğurur. Standardizasyon uygulaması infertil çiftleri birer robot gibi ele almayı getirirse bu, çiftlerin psikolojilerini doğrudan ve kötü etkileyebilir. Amerika’da yapılan bir araştırmaya göre infertil çiftler tedavinin uzun, zahmetli, acı verici ve psikolojik olarak yıpratıcı olması yüzünden tedaviyi yarıda kesiyorlar. Aslında standardizasyon bir yana bireylerin doktor ile diyaloğunun iyi olması, başarı şansı yüksek bu tedavileri sonuna kadar uygulayıp bebek sahibi olabilmesini sağlayacaktır. Bu konunun bir diğer yanı da infertil çiftlerin bu uzun süreçte günlük hayat ve iş hayatlarından ok fazla ödün vermeden tedaviyi yürütebilmeleridir. Bunn için kendi kendine kolay uygulanabilen ilaçlar yanında doktor muayenelerinin saatleri de hastanın isteğine uygun düzenlenmelidir.
